Thursday, January 18, 2007

17 januari ’07

Deze morgen had ik dyeing again. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik schilderen op katoen zo leuk ging vinden. Het klonk zo hobbyachtig en ik geloofde niet meteen dat ik daar mooie stukjes textiel mee zou kunnen maken. Maar ik denk dat van sommige staaltjes het resultaat er wel mag wezen. Ik kan jullie nog niets tonen, want ze hangen nog te drogen in school. Ik ben echt blij dat ik die techniek nu weer wijzer ben geworden.
Woensdagavond is uitgaansavond voor de Finnen. Dus we hebben daar dan maar gebruik van gemaakt om ook een pasje op de dansvloer te wagen. Eerst was ik niet in de stemming voor dansen, want ik ken die mensen nog niet zo heel goed. Dus dan ga ik me niet meteen volledig geven. Maar Dwight bleef maar aandringen om te dansen, dus ben ik er maar voor gegaan. En hoe zatter mijn omgeving werd, hoe meer ik ging shaken, want dan slaan ze daar toch geen acht meer op. Zelfs toen de anderen naar huis wilden, hebben we ze laten gaan en zijn wij nog effen doorgegaan met dansen. De taxi konden we dus dan wel vergeten, want een taxi delen met twee is een beetje duur. Toen we naar huis wilden wandelen, zagen we dat de sneeuw tot ons was wedergekeerd. Aisha of zoiets heeft ons vergezeld op de wandeltrip naar huis. Hij woont op 20m van mij. Hij was nogal zat. En zoals waarschijnlijk al eerder vermeld, maar voor degenen die het overlezen hebben of ik die het verkeerd voor heb zal ik het nog eens herhalen, had het zondag gesneeuwd en dinsdag was alles aan het smelten. Tegen dinsdagavond was alles bevroren. Alles bleef bevroren. Dus het was spiegelglad. Wel toen we naar huis wilden wandelen, lag er overal een dun laagje verse poederachtige sneeuw waardoor we de gladde plekken niet meer konden zien. Het was zo hilarisch, ik moet nog beginnen lachen als ik eraan terug denk. Aisha zijn evenwicht was nog slechter dan van ons, door de alcohol, en hij moest de hele tijd spastische bewegingen maken om overeind te blijven en uiteindelijk is hij zelfs helemaal onderuit gegaan. Maar misschien heeft dat zijn evenwicht teruggebracht, want dan is hij niet meer gevallen. We hebben dan ook wel bijna de hele weg met zijn drietjes hand in hand gewandeld opdat we minder snel zouden vallen.
By the way Aisha of zoiets is een Afrikaan, maar hij spreekt ook Patua, taal in Jamaica. Dus Dwight was wel blij dat hij nog eens Patua kon spreken met iemand. Ik daarentegen kon het gesprek natuurlijk moeilijker volgen.
We hebben zatte Aisha dan maar tot aan zijn voordeur gebracht, waar hij ons nog een laatste spastische bijna val move liet zien voor we zelf ook onder de wol kropen.

No comments: