31 januari ‘07

Vandaag hebben we technieken geleerd om stof te binden voor shibori. Heel handig als je deze kent. Dan gaat het toch al iets sneller dan enkel met een fijne draad. En hebben we ook geleerd welke draad het beste is en waarom. Ik vind het heel interessant om al deze dingen over textiel te weten te komen. Ik heb het gevoel dat mijn honger naar kennis over textiel hier zeker gelest zal worden.
Straks ga ik naar een afscheidsfeestje van de Spaanse Barbara en de Oostenrijkse Rob, die gaan al naar huis, maar ze zijn hier dan ook al van in september. Kga hen toch wel missen. Maar ja het leven gaat voort he.

30 januari ‘07

Deze middag ben ik eindelijk gaan schaatsen. Maisa heeft me vergezeld. Ze heeft me onder andere geleerd achteruit te schaatsen. Het lukt al een beetje, maar ik zal nog veel moeten oefenen, maar weldra gaan we weer. Het was heel koud, volgende keer kleed ik me warmer. Het was ongeveer min tien graden. Om de vijftien minuten moesten we binnen gaan zitten, omdat onze voeten zo aan het bevriezen waren en onze benen ook. Maar na een lekkere kop thee warm je snel weer op.

28 januari ‘07

Ik dacht: dit wordt vandaag weer zo’n luie zondag dat ik de hele dag binnenblijf om te werken voor school. Maar voor ik dit goed en wel kon denken rinkelde de bel. Het was inderdaad prachtig weer en mijn buurmeisje Elena vroeg of ik geen zin had in een wandeling. Ik doe niet liever dan gaan wandelen in de sneeuw. Hakovuori, een bos achter Visamäki, waar ik woon, lag te pronken voor onze ogen in de stralende sneeuw. Blauwe hemel en een lage zon. Nu snap ik de andere mensen die een zonnebril droegen.
In het begin bleven we nog mooi op het paadje. Maar na een tijdje wilden we toch wat avontuurlijker doen. Dus we verlieten het pad en gingen de bossen in. We oriënteerden ons op het meer, maar door de bomen zagen we toch het bos niet meer. We wisten niet meer goed waar heen en we waren al zo lang aan het wandelen. We besloten dan maar de achtertuin van iemand te nemen, liepen naar de weg terug, die doodliep. En zijn uiteindelijk helemaal de weg teruggegaan die we in het heengaan hadden genomen. Van al dat wandelen, die zuurstof en de kou, word je toch gauw moe. We hebben ons dan maar verwend met lekkere warme thee en Finse soep.

27 januari ’07

Na een rustig dagje in huis ben ik samen met Carolina en Anne-Marie, beiden uit Finland, het nachtleven ingewandeld. We wilden samen gaan folkdansen. En blijkbaar is dat niet zo in trek bij de jongelui, dus meer sympathisanten vonden we niet.
Na een verfrissende wandeling door wind en sneeuw kwamen we toe in de Kolibri. Meteen moest ik zo denken aan van die oude films zoals Grease met roze, paars, goud en discoballen. Maar we waren nog te vroeg voor het optreden van de band, dus zijn we eerst nog een pint gaan pakken. Ik ben voor de peary of zoiets gegaan, want bier is toch mijn ding niet. We zijn daar dan de andere exchange students tegengekomen en nog een Finse jongen, Tero. Deze laatste hebben we nog kunnen overtuigen om met ons mee te gaan folken. Hadden we toch al één jongen aan onze zijde.
De folk is heel anders dan de boombals, folkroddelsbals en dergelijke die we gewoon zijn in ons Belgisch landje. Het was eigenlijk geen folk, maar het was wel heel fijn en grappig. Het was een bandje dat ook toffe rock’n roll muziek speelde.
We moesten onze loep boven halen om mensen van onze leeftijdscategorie te vinden. Dus Tero had zijn handen vol met ons drie. En blijkbaar moet je uit beleefdheid altijd twee dansjes met een zelfde persoon dansen. Hier heb ik soms een foutje begaan, maar dit wist ik toen nog niet. Vandaar dat ze me er even op gewezen hebben. Ambetant als sommigen je arm bijna uit de kom dansen. En al die oudere mensen spreken amper een woord Engels en de meesten zijn dan nog zat ook, waardoor het beetje Engels nog rampzaliger wordt. Maar het was genieten, ik denk dat ik wel nog eens terug zal gaan.

24 januari ’07

Vandaag hebben we leren wol kleuren. Dat kleuren is allemaal nog niet zo simpel hoor. Voor het eerst in mijn leven komt de leerstof, die we in het lager moesten leren omtrent liters en milliliters en grammen, van pas. Allemaal poederkes wegen tot op de milligram, je verhoudingen berekenen voor het juiste kleur, dan heel veel wachten en op het juiste tempo je water verwarmen tot een bepaald aantal graden en dan weer juist afkoelen. Dit opwarmen moet allemaal op het juiste tempo, omdat bij extreme verwarming en afkoeling je wol anders gaat vilten. En bij garens die we nog willen gebruiken is dat natuurlijk niet gewenst.
Na acht uur en een half kleuren was ik doodmoe dus dan heb ik maar een tukje gedaan tot zes uur. Want dan stond Hashim aan mijn deur met computerproblemen. Blijkbaar ben ik mij hier aan het opwerken tot computergenie. Maar voor mij zijn de dingen soms nog moeilijker dan voor hen, want zij kennen meestal beter Engels dan ik. Ze zijn waarschijnlijk soms te lui om zelf na te denken, dus dan bellen ze maar mij uit mijn bed. Hashim is trouwens die Afrikaan die ik Aisha genoemd had, maar dat was dus mis, bij deze is dat opgehelderd.
Om zeven uur moest ik dan op een meeting zijn voor allemaal exchange students. Maar ze hadden er blijkbaar niet zo veel uitgenodigd, ik heb de meeste moeten uitnodigen, voor de rest waren er heel veel Finnen, maar deze keer deden ze veel moeite om Engels te spreken. Ik vond het wel gezellig. Ze gaan activiteiten organiseren zodat alle exchange studenten elkaar beter leren kennen. Hoewel ik de meeste al ken, maar dan ga ik voor de activiteiten en voor de fun. Volgende week zouden we misschien gaan schaatsen, hopelijk, als het niet te koud is. Dat wil zeggen warmer dan min 15, nu is het min13. Dus fingers crossed. Ze zouden hier trouwens schaatsen verkopen in tweedehandswinkels voor minder dan tien euro. Dus voor degenen die afkomen, misschien kunnen we dan eens gaan schaatsen.
Na de meeting ben ik dan naar Barbara en Lesleys geweest. Na wat lekkere sangria of zo, één of ander zwart drankje dat naar pure pastis smaakt en enkele lekkere hapjes zijn we dan naar Rock town afgezakt. Deze keer met acht in de auto, krap maar we zijn er geraakt. In den beginne was het wat saai, maar uiteindelijk hebben we ons dan met zijn allen toch op de dansvloer gewaagd en het was zaaaaaaaaaalig. Heel leuke muziek, beetje metal, rock, rock’n roll en wat hits van het moment.
Na een mini sneeuwgevecht zijn we allen onder de wol gekropen.

Verjaardagsfeestje

22 januari ’07

Hieperdepiep hoeraaaaaaaaaaaaaa!!!
Vandaag was het dus mijn verjaardag. 21 winters oud. De dag zelf was op het gemakjes. Nog eens naar de laatste solden geweest in de H&M, jaja die hebben we hier ook, voor wat extra layers, want nu begint het echt koud te worden, ’s nachts min 22 graden, overdag rond de min 17 graden denk ik. Maar het valt allemaal goed mee. Iedereen is hier ook wel een vallingstje aant opdoen, inclusief ik. Tzal de combinatie van die extreem koude temperaturen zijn met die warme.
Van mijn zusje had ik hele leuke cadeautjes gehad, die de avond nog perfecter maakten. Ik heb de keuken met haar slinger en haar ballonnen versierd. Wat kaarsjes aangestoken en dan begon de bel steeds maar te rinkelen. We zaten met zo’n dertien man in ons keukentje. We hadden maar zes stoelen, gelukkig konden we er nog twee van mijn buurmeisje Elena lenen. Twas heel gezellig met zo twee mensen op een stoel zitten. En de glazen moesten we ook elk op zijn beurt gebruiken, want daar hadden we er ook niet genoeg van. Maar dit alles versterkte het groepsgevoel. De tijd vloog voorbij en we moesten nog gaan eten. We zijn dan maar met zevenen, want de rest had al gegeten, in een autootje gekropen richting het Mexicaanse restaurant. Twas super lekker. Tortilla’s en borden met vulling, zodat je zelf je tortilla’s kon klaar maken. Echt verrukkelijk. Een heerlijke verjaardag hier in Finland!! Jammer dat jullie er niet bijwaren, jullie gingen het ook tof gevonden hebben.

20 januari ’07

Eindelijk daar is de winter! Het is nu ongeveer min 8 graden, wit landschap met blauwe hemel en de zon op ons gezicht. Heerlijk!

De plannen voor vandaag zijn nog wat onzeker, maar dit fantastische nieuws wilde ik jullie toch al laten weten.

By the way het gladde sprookje kon niet eeuwig blijven duren, dus ben ik gisteren voor de eerste maal helemaal onderuit gegaan. Op het moment zelf deed het wel zeer maar nu voel ik er niets meer van. Ik was gelukkig helemaal alleen in de straat, niemand heeft het gezien. Sam is gisteren ook gevallen en daarvoor ook al eens. Die sneeuw is echt heel verraderlijk, je ziet totaal niet meer waar de gladde plekken liggen.

19 januari ’07

Ik was gisterenavond nog langs geweest bij Dwight, dus zat ik weer niet op tijd in mijn bedje, waardoor ik deze ochtend wat moetjes door de sneeuw naar school liep. Maar de wandeling van een half uur in de kou gaf me wel een opkikker. Dus toen ik op school aankwam, was ik helemaal klaar voor mijn dagje in de donkere kamer. Onze donkere kamer op school in België is heel wat groter en veel beter georganiseerd. Maar hier stoorde dat niet, want ik was toch de enige die er aan het werken was, dus niemand liep me in de weg. Maar deze donkere kamer is wat rommelig doordat het maar tijdelijk is, ze gaan verhuizen vlak aan mijn deur, maar niet voor de komende vijf maanden denk ik, dus zal ik wel nog telkens tot ginder moeten wandelen. Maar met de natuur overhier is wandelen een plezier.
En deze avond had Dwight voor me gekookt, een Jamaicaans gerecht. Heel lekker. En dan heb ik besloten eens een klein beetje vroeger in mijn bed te zitten. Maar het is nog redelijk laat. Maar morgen is er een nieuwe dag om het te proberen.

18 januari ’07

Eerst lekker uitgeslapen, dan gewerkt voor school en in de late namiddag ons beloond met een bezoek aan het art museum in Hämeenlinna. Heel erg de moeite. Zeker voor mijn textielvriendinnetjes een aanrader. Een deel van de tentoonstelling ging over Anu Tuominen. Zij is een Finse kunstenares. Ze gaat naar tweedehandswinkeltjes, koopt daar spullekes en denkt dan na wat ze er mee kan aanvangen. Het is echt heel inventief. Het is interactieve kunst. Ze gebruikt woordspelingen, die ik nog niet door heb doordat ze in het Fins waren, maar dat komt wel. En vaak moet je ook zoeken bij een kunstwerk naar wat de inbreng van de kunstenares was. Soms is het echt wel grappig en denk je hoe komt ze er toch op. De tentoonstelling loopt nog tot 18 maart, je weet maar nooit dat je nog afkomt daarvoor.

Diner at Dwights

17 januari ’07

Deze morgen had ik dyeing again. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik schilderen op katoen zo leuk ging vinden. Het klonk zo hobbyachtig en ik geloofde niet meteen dat ik daar mooie stukjes textiel mee zou kunnen maken. Maar ik denk dat van sommige staaltjes het resultaat er wel mag wezen. Ik kan jullie nog niets tonen, want ze hangen nog te drogen in school. Ik ben echt blij dat ik die techniek nu weer wijzer ben geworden.
Woensdagavond is uitgaansavond voor de Finnen. Dus we hebben daar dan maar gebruik van gemaakt om ook een pasje op de dansvloer te wagen. Eerst was ik niet in de stemming voor dansen, want ik ken die mensen nog niet zo heel goed. Dus dan ga ik me niet meteen volledig geven. Maar Dwight bleef maar aandringen om te dansen, dus ben ik er maar voor gegaan. En hoe zatter mijn omgeving werd, hoe meer ik ging shaken, want dan slaan ze daar toch geen acht meer op. Zelfs toen de anderen naar huis wilden, hebben we ze laten gaan en zijn wij nog effen doorgegaan met dansen. De taxi konden we dus dan wel vergeten, want een taxi delen met twee is een beetje duur. Toen we naar huis wilden wandelen, zagen we dat de sneeuw tot ons was wedergekeerd. Aisha of zoiets heeft ons vergezeld op de wandeltrip naar huis. Hij woont op 20m van mij. Hij was nogal zat. En zoals waarschijnlijk al eerder vermeld, maar voor degenen die het overlezen hebben of ik die het verkeerd voor heb zal ik het nog eens herhalen, had het zondag gesneeuwd en dinsdag was alles aan het smelten. Tegen dinsdagavond was alles bevroren. Alles bleef bevroren. Dus het was spiegelglad. Wel toen we naar huis wilden wandelen, lag er overal een dun laagje verse poederachtige sneeuw waardoor we de gladde plekken niet meer konden zien. Het was zo hilarisch, ik moet nog beginnen lachen als ik eraan terug denk. Aisha zijn evenwicht was nog slechter dan van ons, door de alcohol, en hij moest de hele tijd spastische bewegingen maken om overeind te blijven en uiteindelijk is hij zelfs helemaal onderuit gegaan. Maar misschien heeft dat zijn evenwicht teruggebracht, want dan is hij niet meer gevallen. We hebben dan ook wel bijna de hele weg met zijn drietjes hand in hand gewandeld opdat we minder snel zouden vallen.
By the way Aisha of zoiets is een Afrikaan, maar hij spreekt ook Patua, taal in Jamaica. Dus Dwight was wel blij dat hij nog eens Patua kon spreken met iemand. Ik daarentegen kon het gesprek natuurlijk moeilijker volgen.
We hebben zatte Aisha dan maar tot aan zijn voordeur gebracht, waar hij ons nog een laatste spastische bijna val move liet zien voor we zelf ook onder de wol kropen.

Aulanko of National Urban Park

Ik in actie.

Sulo achter de computer.

16 januari ’07

Gisteren was super gezellig. Sulo en zijn flatgenoot Jussi zijn langsgekomen om gezelschapsspelen te spelen. En uiteindelijk heeft Lesley ons ook nog gezelschap komen houden. We hebben met zijn allen onder andere Samoerai gespeeld. Super tof spel. Er is een beetje strategie voor nodig, maar je kan er vooral de andere spelers heel veel mee pesten. Het was echt de maks, ik heb er heel erg van genoten. En door zo samen dingen te doen komt iedereen ook steeds weer wat losser. Ik voel me steeds beter in mijn vel hier. Vandaag zou ik met Sulo naar het national urban park gaan. Maar hij is nog steeds niet toegekomen. Hopelijk komt hij af. Ik zal daar wat foto’s nemen voor het keuzeatelier fotografie en het zou wel tof zijn als ik vrijdag al enkele van die foto’s dan zou kunnen ontwikkelen. Dan zal ik nu maar wat wachten, tot binnenkort!
En hier ben ik al weer. Sulo had me niet laten zitten en had maar een half uur vertraging, dus dat was niet erg. Het national urban park is echt de moeite. Voor al degenen die zullen langskomen, moet dat zeker in onze planning staan. Echt adembenemend. Hadden we in België maar zo’n mooie natuur op maar zo’n tien minuten rijden met de auto.
Ik dacht deze morgen dat het aan het regenen was, toen ik wakker werd. Maar nee dat was de sneeuw die nu al weer aan het smelten was. Gelukkig voor onze wandeling lag er nog heel wat, zodat ik, of dat hoop ik toch, enkele mooie fotokes kon trekken voor mijn fotoreportage van mijn verblijf hier voor de lessen fotografie.
Tegen de avond begon het weer een beetje te vriezen, met tot gevolg dat de wegen er heel glad bij lagen. Ik ben toch enkele keren bijna uitgegleden. En na mij op glad ijs gewaagd te hebben, kreeg ik mijn sleutel toch wel niet in het sleutelgat. Dit komt blijkbaar door de koude. Maar dit had ook zijn positieve weerslag, op deze manier ben ik weer met twee buren in contact gekomen. En met de tweede had ik prijs. Hij had tien maal meer geduld dan ik en langzaam maar zeker kreeg hij de sleutel erin en kreeg de deur uiteindelijk zelfs open. Die Finnen zijn hier echt heel vriendelijk. Onvriendelijke Finnen lijken voorlopig niet te bestaan. Ik vraag me af of ik die ooit zal ontmoeten.

Sneeeeeeeeeeeeeeuw!!!!!!!!!!!!!!!!

Visamäki, de parking aan mijn deur.













Kasteel van Hämeenlinna.













Hanne en Elena.

14 januari ’07

Vandaag heb ik een heerlijke dag gehad. Ik had besloten een dagje vrijaf te nemen en gewoon eens te genieten van Hämeenlinna. Na lekker uitgeslapen te zijn, keek ik door het raam en zag een volledig wit landschap met sneeuwvlokjes vallend uit de hemel. Ik kreeg meteen zin in een wandeling. Na mijn ontbijt en een verfrissende douche besloot ik eerst één van mijn buren goedendag te zeggen, ook in de hoop dat ik een wandelpartner zou vinden. Want tot nu toe had ik nog niemand ontmoet van de buren. En ik vond dat het wel eens tijd werd. Ik had geluk. Het was een heel vriendelijk Fins meisje, Elena, die de deur opende. En ze had bezoek van een vriendin met dezelfde naam als ik. We dronken een kopje thee en babbelden de hele middag in het Engels. Ik merk nu al dat ik heel hard moet nadenken over mijn Nederlandse zinnen. Soms zeg ik ze eerst in het Engels en moet ik ze in mijn hoofd naar het Nederlands vertalen. Wat zal dat zijn over vijf maanden?
Ik zei dat ik graag nog een sneeuwwandeling wilde doen voor het donker werd, want de tijd vloog zo snel voorbij en bijna zou de duisternis weer over Hämeenlinna vallen. Met de auto van Hanne reden we naar het kasteel van Hämeenlinna. En deden daar een kleine wandeling in de sneeuw. Het was adembenemend. Er ligt misschien bijna tien cm sneeuw. Ik was hier al heel blij mee. Veel meer sneeuw dan dat zien we niet in België. Maar voor de Finnen is het nog steeds weinig. Het zou deze week nog meer sneeuwen. Dus ik hoop dat we lekker veel sneeuw krijgen. Na onze wandeling zijn we het centrum ingegaan voor een lekkere warme chocomelk en ik at ook een stukje chocoladetaart. Ik heb het nog nooit in België gezien. Maar ze zouden het ook in België moeten maken, want het was echt verrukkelijk. Elena vertelde me ook hoe ik moet recycleren. Ze doen het hier strikter dan thuis. En nu weet ik ook waar de wasmachines zijn en blijkbaar is er naast de wasmachines een sauna. Dus die ga ik zeker nog gebruiken. Zal heel handig zijn, wanneer we stress zullen krijgen voor ons schoolwerk. Elena leende me ook een film over de componist Sibelius. Zal ik eindelijk wat meer over hem te weten komen. Hämeenlinna is het geboortedorp van deze bekende componist en in Helsinki heb ik ook het monument gezien dat voor hem is gemaakt.
Deze avond heb ik de film Blow bekeken met Samantha en heeft ze gekookt. Het was heel lekker. Nu wacht alleen de afwas nog op mij.

Het eerste ijs!! Misschien zal ik toch nog kunnen schaatsen!

13 januari ’07

Gisterenavond zijn we met verschillende exchange students en enkele Finnen iets gaan drinken. Het was heel gezellig en het was ook fijn om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik heb mijzelf al een date kunnen versieren om maandag met een Finse jongen gezelschapsspelen te spelen. En een ander Fins meisje zal me eens meenemen naar een bar om Finse folk te gaan dansen. Op die manier kan ik het eens vergelijken met de Belgische folk. Ik houd jullie zeker op de hoogte.
En nu ga ik jullie laten, want ik ga met Samantha de stad in.

11 januari ’07

De huisjes in Visamäentie


















In het midden in het hoekje is ons huisje.

11 januari ’07

Deze middag ben ik langsgegaan bij Jouni, de docent van weven. Hij heeft me al de weefgetouwen getoond van de hele school. Ze hebben één jacquardweefgetouw, ongeveer tien elektrische weefgetouwen, drie industriële weefgetouwen, en nog ongeveer tien ambachtelijke weefgetouwen. Amaai echt de moeite. Ik zal normaal gezien met allemaal leren werken. Vooral dat Jacquardweefgetouw spreekt me echt aan. Dan zullen we digitale foto’s, die ik zal nemen van de omgeving, omzetten naar een weefpatroon en uitweven.
Deze avond zijn twee andere exchange students op de thee gekomen, Lesley van de UK(fashion design) en Dwight van Jamaica(ook fashion design). En morgen gaan we met verschillende exchange students een stapje in het nachtleven van Hämeenlinna zetten. Ik kijk er naar uit.

10 januari ’07

Vandaag vroeg op om naar mijn eerste les dyeing te gaan. Heel vermoeiend. Bijna acht uren naar Fins luisteren waar je geen snars van verstaat. In de ochtend was het de theorie over het dyeing en deze namiddag zijn we dan begonnen met het kleuren van katoen. Gewoon de verschillende samenstellingen van verschillende kleuren. Ze hebben hier een ongelooflijk goed uitgerust labo enkel voor dyeing. Volledig nieuw nog lijkt me. Na ongeveer acht uur les ben je toch wel moe, maar om drie uur mochten we al naar huis toe. Ik denk dat alles hier veel vroeger begint dan bij ons en dan ook vroeger gedaan is. Wel fijn natuurlijk dat je dan nog een middag hebt.

Päivi, teacher dyeing in het labo

Het labo andere kant

9 januari ’07

Vanajavesi, meer aan Visamäki, het woongedeelte waar ik verblijf

9 januari ’07

Vandaag was een rustige dag. Wat uitgeslapen, aan mijn scriptie gewerkt en vanmiddag had ik dan een afspraak met Aija, de begeleidster van de eigen projecten. Hier is het de bedoeling dat ze je een waaier van technieken aanbieden waar je zelf uit kan kiezen naar believen. Daarnaast werk je dan aan een eigen project en met Aija worden dan de mogelijkheden ervan bekeken. Morgen heb ik bijna de hele dag dyeing. Ik kijk er al naar uit.
Voor de geïnteresseerden onder jullie: het weer. Bewolkt met hier en daar een opklaring, maar geen zon. Een aangenaam briesje. Geen regen. Ongeveer vijf graden overdag en ’s avonds iets kouder. Maar doodvriezen, zal je zeker niet op dit moment in Finland. Op dit moment sneeuwt het nog niet, misschien donderdag een beetje, maar dan zal het waarschijnlijk niet blijven liggen. Iedereen hoopt hier op veel sneeuw en ijskoude temperaturen zodat we met zijn allen kunnen gaan sleeën en schaatsen.

8 januari ’07

Uitzicht van mijn raam op een schooltje

Mijn slaapkamer

De keuken

8 januari ’07

Vandaag vroeg uit de veren om mijn bus te halen naar Hämeenlinna. Van grote stad naar klein stadje waar je in vijf minuten van de ene kant van het centrum naar de andere wandelt.
Ik deel samen met een meisje uit de UK, namelijk Samantha een klein gezellig appartementje. Deze appartementen zijn geen blokken zoals bij ons bijvoorbeeld aan de kust, maar eerder kleine huisjes zoals in Centerparks of Sunparks. Heel charmant en knus.
Samantha heb ik nog niet ontmoet, die komt pas vrijdag toe.
Het gebouw waar de lessen doorgaan bevindt zich op maar ongeveer 700m van onze woonst.
De weefgetouwen die ze hier hebben zijn allemaal elektrisch. Ze worden met twee pedalen bediend, dus op voor hand stel je de volgorde in van het naar beneden halen van de schachten. Ik ben benieuwd, want ik heb dit nog nooit eerder gedaan. Er zouden ook nog volledig elektrische getouwen zijn, maar daar zal ik morgen waarschijnlijk meer van te weten komen.
Nu ga ik naar mijn bedje toe. Slaapzacht.

7 januari ’07

Finlandia Hall

Parlement

Kauppatori

Uspensky-kathedraal

Tuomiokirkko

Sibeliusmonument