24 februari ‘07

Deze namiddag ben ik gaan crosscountryskiën. Eerst namen Lindsey, student fotografie uit Zwanzi, en ik de bus naar Aulanko. Daar zouden we Chloé ontmoeten. Maar het hotel, waar we het materiaal moesten huren, was zo groot, dat we elkaar niet gevonden hebben. Ik was zelf al verloren gelopen toen ik de receptie probeerde terug te vinden om te vragen of ze geen Frans meisje hadden gezien. En aangezien Chloé geen gsm heeft, konden we haar ook niet bereiken. Na een uur wachten besloten we dan maar met ons tweetjes te gaan.
We hadden een kaartje gekregen, maar de route voor twee uren vonden we niet. Misschien maar goed ook, want op ons tempo waren we vandaag nog aan het crosscountryskiën. Dus hebben we een nieuwe route aan de kaart toegevoegd. We hadden al probleem om onze latten aan te doen. En terwijl we die wilden aandoen, besloten de latten om al vooruit te gaan. Toen wilden we de sporen volgen van andere crosscountryskiërs, maar daarvoor moesten we een mini bermpje over, en dat was al te moeilijk voor ons. Na zo’n tien minuten zijn we er toch in geslaagd. Dan ging het eventjes goed. We zagen een helling in de verte. Mensen skieden er vlotjes af. Wij dachten dat willen we ook. Maar de helling was steiler en sneller dan we dachten. We konden niet sturen en niet remmen. We gingen recht op het meer af en het einde zag er pijnlijk uit. Dus zijn we alle twee maar op de grond gevallen. Lindsey geraakte niet meer overeind met haar latten. Dus we moesten ze zien af te krijgen. Hoe moesten we dat doen?! Uiteindelijk daar toch in geslaagd, konden we onze route verder zetten. Er zat niet veel anders op dan op het meer te gaan skiën, maar de bermen waren overal zo steil. Toen ik dacht een minder steile helling gevonden te hebben, kreeg ik toch mijn twijfels toen ik er vlak voor stond. Maar veel tijd om daarover na te denken was er niet, want mijn latten zagen het wel zitten en waren er al voor gegaan. Dus al gillend kwam ik op het meer terecht en viel daar in de zachte sneeuw. Nu kwam het moeilijkste gedeelte, Lindsey overtuigen om ook naar beneden te glijden. De zin: zet je verstand op nul en ga er gewoon voor, was het meest doorslaggevend. En daar lag ze dan ook in de zachte sneeuw (ik heb er een leuk aandenken van op video). Dan konden we weer een goed eind doorskiën op het meer. We hebben nog van een helling proberen te skiën, maar we bleven rampzalig. En voor we het wisten was onze twee uur om. We moesten lopen voor onze bus en doodmoe zijn we op de zetels neergeploft. Toen de buschauffeur het centrum verliet, dacht ik: “oh nee hij passeert het busstation niet”.Maar de chauffeur verzekerde me dat ze maar een klein toertje zouden maken en dan terugkeren. Klein voor de Finnen betekent groot voor ons. Na een half uur siteseeing in de mooie witte natuur rond Hämeenlinna passeerde hij vlak aan mijn huis. Dus ben ik daar maar afgestapt. En ik heb mijn fiets achtergelaten aan het busstation. Hopelijk staat hij er nog.
De dag heb ik dan afgesloten met eerst heel het huis te poetsen, of toch mijn deel, want zowel Sam en ik hebben gasten. En dan een babbeltje, en wat wijn, dat Kasia en ik overhadden van het kotfeestje van gisterenavond, met Kasia, Lesley en Sam.

23 februari ‘07, kotfeestje Nico

22 februari ‘07, Na 't stad met Kasia

22 februari ‘07

Na een weer heerlijke lunch met Ayna, ben ik met Kasia over het bevroren meer naar het centrum gewandeld. Twas een gezellige koude middag in de stad. ’s Avonds ben ik gaan schaatsen met Chloé, Lesley en Sam. Sam was super grappig, zij had nog maar één keer in haar leven geschaatst en toen was het vreselijk. Maar ze volhardde en het viel uiteindelijk wel nog mee. Het is eigenlijk goed dat er hier geen boorden aan de zijkanten zijn waaraan je je kunt vastpakken. Op deze manier kan je niet anders dan in het midden gaan schaatsen en leer je het veel sneller. Chloé en ik waren er al van 19u30 en we hebben geschaatst tot na 21u, wanneer de lichten al uitgingen. Lesley en ik hebben een race gehouden. We waren heel erg gewaagd aan elkaar, maar op het einde konden we beiden niet stoppen. Dus zijn we maar al schreeuwend in de aan de kant opeengehoopte sneeuw gevallen, dat, omwille van de koude, ijs was geworden en nogal hard aankwam. Daarna zijn we ons gaan opwarmen in O’Maggies met een drankje. Daar ontmoetten we dan nog Kasia en een Poolse vriendin van haar met haar Fins vriendje.

19 februari ‘07

Deze middag is Ayna langsgekomen en ik heb haar geleerd met vijf naalden te breien. Ze vond mijn sok zo fijn. Het was heel erg gezellig. We hebben de hele middag zitten breien op mijn kamer met leuk muziekje, theetje en Finse drop. Beetje later is Kasia er ook nog bijgekomen. Haar heb ik eerst gewoon leren breien, maar ze was er al snel mee weg. Ik heb echt genoten van deze middag, twas zo fijn en tegelijkertijd heb ik een hele middag voor school gewerkt. ’s Avonds heb ik samen met Ayna naar ‘The Parfume’ gekeken. Een heel mooie film, echt een aanrader. Voor het eerst vond ik de verfilming van een boek gewaagd aan het boek zelf.

18 februari ‘07

Vandaag ben ik weer gaan iceskaten, deze keer met Ayna, Kasia en Dwight. Het gaat steeds beter. In het begin was het nog geconcentreerd, maar nu is het heel relaxend. Ayna had al twee keer in haar leven geïceskate toen ze nog heel klein was. Twas super grappig, maar ze heeft het er uiteindelijk goed vanaf gebracht. Daarna heb ik voor Kasia gekookt. En dan heb ik nog een filmpje meegepikt met Tero, White Chicks.

17 februari ’07

Vandaag was een rustig dagje in Visamäki. Ayna is op de thee gekomen, een spelletje gespeeld. En dan ben ik kennis gaan maken met de nieuwe flatgenoot van Lesley, Kasia uit Polen. Het klikte meteen. Het was super gezellig, wat thee gedronken – weeral, daarvan moet je veel naar de toilet- en samen gekookt. Valentijn was nog steeds niet uit mijn lijf dus dan maar dodoke gaan doen.

16 februari ‘07

Deze ochtend weer om zeven uur eruit om in de donkere kamer te gaan werken. Ik kon kiezen om later te gaan, maar ik verkies vroeg in de ochtend te starten en door te werken tot aan de lunch zodat ik nog een middag heb en wat daglicht zie, anders zie ik enkel het licht van in de refter over de middag.
Daarna ben ik Ayna haar bike gaan terugbrengen en blijven plakken voor koffie. In de avond heb ik dan toch nog wat voor atelier kunnen werken en ik heb mijn reuzesok in de wasmachine op 40° gestoken. Hij is er vervilt uitgekomen en ik kon nog steeds mijn voet erin steken. Dan wat wrijven over mijn voet en nu blijft de vorm erin zitten, experiment geslaagd.
Na de laundry was ik weer aan het einde van mijn Latijn en ben doodmoe in mijn bed neergevallen.

15 februari ‘07

Gisterenavond was laat en deze ochtend moest ik om zeven uur al weer uit de veren. Ik dacht: ik ga wel mijn bed terug in als ik terugkom. Op school moest ik luisteren, maar vooral kijken, naar de presentatie van de eerstejaars textielstudenten van hun eerste weefwerk. Het was volledig in het Fins en ik was zoooooo moe. Maar ik ben blij dat ik het gezien heb, want sommige technieken kende ik nog niet. En ik heb het overleefd, ik troostte me met de gedachte dat ik nadien kon slapen. Maar nadien ben ik naar het labo geweest, omdat ik wist dat Ayna daar ging zijn. Het was er zo gezellig, dat ik ben blijven plakken en samen met haar wat voor school heb gewerkt. Het is zo tof om voor school te werken in zo’n fantastische werkplaats en als het gezelschap ook nog eens leuk is, kan de fun helemaal niet meer op. Na onze uitgebreide lunch, ben ik dan toch maar een tukje gaan doen. Maar niet voor lang, want ik had beloofd naar Chloé te gaan zodat we samen een sauna konden nemen. En ze woont ver, heel ver, in the middle of nowhere. Gelukkig had ik Ayna’s bike mogen lenen. De sauna werkte heel verkwikkend, ik had weer energie en was volledig relaxed. Klaar om door de sneeuw weer huiswaarts te rijden. En toch vroeg in mijn bedje te kruipen.

14 februari ‘07

Valentijn!
Dit jaar was de eerste keer dat ik Valentijn vierde en het was super leuk! De studentenclub van mijn school had een Valentijnsfuif georganiseerd in Rock Town. Iedereen moest in het roze gekleed zijn. Ik was nog snel in de late middag naar de fleamarket geweest en daar had ik een roos rokje met kant onderaan en een slinger van roze bloemekes gevonden, die licht gaven onder de blacklights. Ze vonden dat ik er schattig uitzag op de fuif:’You look so cute!’ Ik heb dan nog mijn outfit kunnen aanvullen met een roos roosje in mijn haar, die ik van Topi heb gehad. En van Tero kregen de meisjes een pralinetje in een roos hartvormpje, heerlijke chocolade. Er werden op de fuif ook vermeldingen gedaan voor bijvoorbeeld the most horrible girl but in a good way. De muziek was fantastisch, ze hebben massa’s rock ’n roll nummers gedraaid en iedereen was aan het dansen. Heerlijk!

13 februari ‘07

Vandaag leerde Aija mij hoe ik moet breien met vijf naalden. Vier was het maximum tot nu toe, maar het systeem blijft eigenlijk hetzelfde. Ik wist eerst niet wat ik zag toen ze breide. Het leek zo ingewikkeld. Hier houden ze hun draad vast in de linkerhand, bijna zoals wij haken. Maar ik dacht als ik snel wil werken kan ik maar beter mijn techniek toepassen. Ook zij kon haar ogen niet geloven toen ze mij zag breien. Ik ben een reuzesok aan het breien in pure wol, die niet hard getwijnd is waardoor het makkelijker zal vilten.
Deze avond heb ik filmpje gekeken met Tero, een Fin. Het was super gezellig.

12 februari ‘07: Gaan schaatsen met Chloé.

Het meisje achter de camera.

11 februari ‘07

Na ons ontbijtpicknick op het tapijt, vertrokken we richting Vapriiki. Dit is een gebouw, waar je heel veel tentoonstellingen kunt doen. Omdat het zo goedkoop was en we niet goed wisten wat te kiezen, deden we ze maar allemaal. Twas echt super interessant. Er was een tentoonstelling over de geschiedenis van lp-covers, een over de geschiedenis van Finland, over ijshockey, geschiedenis van de Finse schoenen, Finse printed fabrics en tot slot over de vrouwen in Finland. Hier in Finland zijn de vrouwen al veel langer geëmancipeerd dan bij ons.
Van al deze cultuur hadden we honger gekregen. Dus gingen we dan maar voor een lekker broodje in de subway.
De stad was volledig dood op deze zondag. We vroegen ons af waar al die mensen van de dag voordien naartoe waren. Toen we richting het park wandelden, kregen we het antwoord op onze vraag. We zagen een grootse witte vlakte met allemaal kleine ventjes op. We dachten alle drie WAW!! En begonnen steeds sneller te wandelen. Het meer was volledig dichtgevroren en bedekt met sneeuw. Hier en daar zag je mensen langlaufen, anderen waren kiting aan het doen, nog anderen waren aan het schaatsen en sommigen waren net als ons aan het wandelen. Echt fantastisch. Zo veel open ruimte, dat zijn we niet gewoon in België.
Al dit wandelen maakt ons moe en de zon begon te zakken. Een einde kwam aan dit Tampere-avontuur.

10 februari ’07

Vandaag heb ik met Chloé de bus naar Tampere genomen. Daar ontmoetten we dan haar vriendin Gaelle, ook van Frankrijk en is op uitwisseling in Turku.
In de namiddag bezocht ik een tentoonstelling van Finse rugs. Het waren tapijtgeknoopte werken van hedendaagse kunstenaars. Heel erg inspirerend voor mijn eigen werk.
Ondertussen waren Chloé en Gaelle op zoek geweest naar een kamer om de nacht door te brengen. We hebben ons macorini met tomatensaus opgewarmd in het gebouw van de kamers om te huren. En we hebben ons verwend met Finse chocolade als dessert.
Daarna zijn we ons gaan bezatten met Finse cider in het Europa café, een plaats voor internationale studenten. Daar hebben we drie Finnen ontmoet en gebabbeld tot we doodop waren en onder de wol zijn gekropen.

8 februari ‘07

Deze avond zijn we gaan iceskaten met de exchange students. Twas super fijn. Ik heb er ook een Frans meisje ontmoet, Chloé. Op deze manier kon ik ook een beetje mijn Frans oefenen. Maar toen ik weer met de anderen in het Engels wilde babbelen, werd ik helemaal verward. Ik begon zowel Frans als Engels in één keer te gebruiken.
Na het iceskaten ben ik met Eszter, Hongarije, Daisha, Tsjechië denk ik, en Aina, Spanje, naar Topi, Finland, geweest voor diner. Daar was er dan nog een Italiaan, waarvan ik de naam vergeten ben die mooi kon zingen en gitaarspelen, en een Fin, Jussi die ook heel mooi gitaar kon spelen en een mooie en originele stem heeft om te zingen. Twas super gezellig. De pizza gemaakt door de Italiaan, was heerlijk. Dan nog lekkere amandel ijscrème. En om de avond af te sluiten, hebben we wat rare absurde verhaaltjes verzonnen op de manier van ‘Ik ga opreis en ik neem mee…’, vergat je een woord uit het verhaaltje, dan nam je een slok bier. Dankzij mijn goed geheugen, was ik niet zat.

7 februari ‘07

Deze ochtend vroeg uit de veren om onze shibori te kleuren. Deze shibori techniek is echt de maks. Wanneer het gekleurd is, is het telkens gelijk een cadeautje dat je openmaakt, waar er een verrassing in wacht.
Het was super koud vanmorgen, min 30 graden, gelukkig is mijn textielschool heel dichtbij. Als je inademt zijn er lijk klepjes in je neus die open en toe gaan, maar dat zijn je neushaartjes die bevriezen. En als je met je mond ademt, moet je hoesten. Dus je moet wel door je sjaal ademen, is lekker warm.
Deze avond ga ik filmpje kijken met mijn Fins buurmeisje Elena.
Moimoi!!!

6 februari ’07

Eindelijk daar is de winter waarop ik aan het wachten was. Deze ochtend ben ik om 11u naar de markt geweest met Maisa. Toen was het nog min 23. De markt was super gezellig. De sneeuw, de zon, de koude, de geur van warme gebakken zalm, mensen met van die Moskoumutsen zoals wij zouden zeggen, je weet wel die uit dierenhuid.
Ik wou vandaag wat foto’s nemen met mijn analoog toestel van mensen. En de markt leek me daar de uitstekende gelegenheid voor. Ook ben ik op zoek gegaan naar mensen met vilten schoenen aan. Ik heb er drie gevonden en vastgelegd met mijn camera. Eén van die drie, een man, was echt super tof. Hij had nog vijf jaar oud-Engels gestudeerd, dus we konden betrekkelijk vlot communiceren. Zijn vilten schoenen waren prachtig en ongeveer dertig jaar oud.
Mijn vingers waren ondertussen bijna afgevroren van al die foto’s te nemen, dus ben ik dan maar naar huis toe gegaan. Op mijn weg naar huis kwam ik Topi tegen, hij dacht dat ik mijn onzichtbare hond aan het uitlaten was, maar mijn armen stonden zo wijd omdat ik zo veel kledij aanhad tegen de kou.

Castle, making snowangels and so

5 februari ‘07

Deze morgen had ik een afspraak met Aija, mijn tutor voor mijn eigen project. Ik was toch een klein beetje zenuwachtig, omdat ik niet goed wist wat ze van me verwachten. Maar het was zo fijn. Ik denk dat ik veel van haar zal kunnen leren.
Deze namiddag ben ik met Sulo naar een kasteel geweest, waarvan nu alleen nog maar een ruïne zichtbaar is. Maar zelfs deze ruïne konden we niet goed zien door al de sneeuw. Ik zakte bijna tot aan mijn knieën in de sneeuw. Het was zo prachtig, zo veel natuur. Het heeft me erg deugd gedaan. Kon ik even mijn gedachten volledig verzetten, want alleen mijn schoolwerk zat nog in mijn hoofd. Nu heb ik weer frisse energie. En kan ik er weer volledig tegenaan.
Hoewel ik wat moe ben. Maar ik houd me wel recht.
Deze avond gaan we naar de Griek gaan eten voor Lesley haar verjaardag. Daarna gaan we nog iets drinken, maar ik denk niet dat ik het zo lang ga kunnen rekken. Ik wil morgenochtend trouwens naar de markt in Hämeenlinna, zodat ik wat foto’s kan nemen van de mensen hier. Ik wil onder andere hun klederdracht als inspiratiebron gebruiken voor mijn eigen project.
Ik denk dat het de komende week dan ook het moment is voor deze foto’s, want het zal heel koud worden, of toch voor ons Belgen. Dan zullen ze allemaal hun warme kledij bovenhalen. Velen hebben de kinderwagen al ingeruild voor de slee, of de fiets voor een slee waarmee je jezelf moet afduwen.

3 februari ‘07

Ik wist vannacht niet wat er gebeurde. Ik dacht dat zo overal op de huisjes op de ramen aan het kloppen waren, of wilden inbreken of zo. Maar nee ik had het mis. Het was iets warmer geworden gisterenavond en vannacht en vandaag en de sneeuw op de daken was aan het smelten en viel voortdurend naar beneden. Aangezien het enkele dagen hevig gesneeuwd had, lag er toch wel een serieuze pak sneeuw. Om eerlijk te zijn is het zelfs eventjes in me opgekomen dat de kerstman misschien zijn rendieren aan het uitlaten was en over de daken in Visamäki reed.